Richard Strauss napisał swój poemat dźwiękowy na wielką orkiestrę Don Juan w 1888 roku, a jego premiera odbyła się w roku następnym, co stanowiło przełom dla kompozytora, który miał zaledwie dwadzieścia cztery lata, kiedy go napisał. Swoją pracę oparł na opowiadaniu legendy o Don Juanie autorstwa pote Nikolausa Lenaua. Typowe wykonanie tonu poematu trwa około szesnastu minut, a trudności partii instrumentalnych sprawia, że jest on częstym źródłem przesłuchań utworów na wiele instrumentów. Jest przeznaczony na 3 flety (3. podwojenie piccolo), 2 oboje, róg angielski, 2 klarnety w tonacji A, 2 fagoty, kontrafagot, 4 rogi w E, 3 trąbki w E, 3 puzony, tuba, kotły, trójkąt, talerze, dzwonki, harfa i smyczki.
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Richard Strauss napisał swój poemat dźwiękowy na wielką orkiestrę Don Juan w 1888 roku, a jego premiera odbyła się w roku następnym, co stanowiło przełom dla kompozytora, który miał zaledwie dwadzieścia cztery lata, kiedy go napisał. Swoją pracę oparł na opowiadaniu legendy o Don Juanie autorstwa pote Nikolausa Lenaua. Typowe wykonanie tonu poematu trwa około szesnastu minut, a trudności partii instrumentalnych sprawia, że jest on częstym źródłem przesłuchań utworów na wiele instrumentów. Jest przeznaczony na 3 flety (3. podwojenie piccolo), 2 oboje, róg angielski, 2 klarnety w tonacji A, 2 fagoty, kontrafagot, 4 rogi w E, 3 trąbki w E, 3 puzony, tuba, kotły, trójkąt, talerze, dzwonki, harfa i smyczki.