Max Bruch, znany również jako Max Karl August Bruch, był niemieckim kompozytorem i dyrygentem romantycznym, który napisał ponad 200 utworów, w tym trzy koncerty skrzypcowe, z których pierwszy stał się podstawą repertuaru skrzypcowego. Jego konserwatywnie skonstruowana twórczość, wpisująca się w niemiecką romantyczną tradycję muzyczną, umieściła go w obozie romantycznego klasycyzmu, którego przykładem był Johannes Brahms, a nie przeciwstawnej „Nowej Muzyki” Franciszka Liszta i Ryszarda Wagnera. W swoim czasie był znany przede wszystkim jako kompozytor chóralny. Jego I Koncert skrzypcowy g-moll op. 26 (1866) to jeden z najpopularniejszych romantycznych koncertów skrzypcowych. Wykorzystuje kilka technik z Koncertu skrzypcowego e-moll Felixa Mendelssohna.