Louise Farren była francuską kompozytorką, wirtuozą pianistyki i pedagogiem. Urodzona jako Jeanne-Louise Dumont w Paryżu, była córką Jacques'a-Edme Dumonta, odnoszącego sukcesy rzeźbiarza i siostrą Auguste'a Dumonta. Początkowo w latach dwudziestych i trzydziestych XIX wieku komponowała wyłącznie na fortepian. Kilka z tych utworów zyskało uznanie krytyków, w tym Schumanna. W latach trzydziestych XIX wieku próbowała swoich sił w większych kompozycjach zarówno na zespół kameralny, jak i na orkiestrę. Większość jej muzyki kameralnej powstała w latach czterdziestych XIX wieku. Chociaż zdecydowana większość kompozycji Farrenc była przeznaczona wyłącznie na fortepian, jej muzykę kameralną uważa się powszechnie za jej najlepsze dzieło. Można postawić tezę, że twórczość kameralna Farrenc dorównuje twórczości większości jej znanych współczesnych mężczyzn. Przez całe jej życie dużym zainteresowaniem cieszyła się muzyka kameralna. Pisała utwory na różne kombinacje instrumentów dętych i/lub smyczków oraz fortepianu. Należą do nich dwa kwintety fortepianowe op. 30 i 31, sekstet na fortepian i instrumenty dęte op. 40, który później pojawił się w opracowaniu na kwintet fortepianowy, dwa tria fortepianowe op. 33 i 34, nonet na instrumenty dęte i smyczki op. 38, trio na klarnet (lub skrzypce), wiolonczelę i fortepian op. 44, trio na flet (lub skrzypce), wiolonczelę i fortepian op. 45 oraz kilka sonat instrumentalnych (przypisywany jej czasem kwartet smyczkowy uważany jest przez specjalistów za dzieło innego kompozytora, dotychczas niezidentyfikowanego). Oprócz muzyki kameralnej i utworów na fortepian solo napisała dwie uwertury i trzy symfonie. Miała wielki zaszczyt usłyszeć swoją trzecią symfonię op. 36 wykonaną w Société des Concerts du Conservatoire w 1849 roku. Jedynym obszarem, którego wyraźnie brakuje w jej twórczości, jest opera, istotna luka, ponieważ opera była wówczas centralną formą muzyczną we Francji. Kilka źródeł wskazuje jednak, że była ona również ambitna w tej dziedzinie, ale nie udało jej się otrzymać libretta do muzyki Théâtre de l'Opéra lub Théâtre de l'Opéra-Comique, z wciąż niewyjaśnionych powodów. odkryty.