Karl Ignaz Weigl był austriackim kompozytorem. Urodził się w Wiedniu jako syn urzędnika bankowego, który był także zapalonym muzykiem-amatorem. Aleksander Zemlinski przyjął go do prywatnego ucznia w 1896 r. Weigl uczęszczał do szkoły w Franz-Joseph-Gymnasium, którą ukończył w 1899 r. Następnie kontynuował naukę w wiedeńskiej Akademii Muzycznej, gdzie został uczniem kompozycji Roberta Fuchsa, a także studiował muzykologię na Uniwersytecie Wiedeńskim pod kierunkiem Guido Adlera, mając za kolegę Antona Weberna. Jego jedyna opera, Der Rattenfänger von Hameln, miała premierę w Wiedniu w 1932 r. Kiedy naziści zajęli Austrię w 1938 r., Weigl wyemigrował do Stanów Zjednoczonych wraz ze swoją drugą żoną, muzykiem i kompozytorką Vally Weigl (z domu Pick) oraz jego syn. Uzyskał tam szereg coraz ważniejszych stanowisk pedagogicznych: w Hartt School of Music, w Brooklyn College, w Konserwatorium Bostońskim, a od 1948 roku w Philadelphia Academy of Music. Zmarł w Nowym Jorku po długotrwałej walce z rakiem szpiku kostnego. Weigl napisał wiele kompozycji, w tym symfonie, utwory kameralne, w tym kwartety smyczkowe, i pieśni na fortepian solo.