Johannes Ciconia był kompozytorem i teoretykiem muzyki późnego średniowiecza. Urodził się w Liège, ale większość swojego dorosłego życia spędził we Włoszech, szczególnie w służbie kaplicy papieskiej i katedry w Padwie. Muzyka Ciconii to eklektyczna mieszanka stylów. Kawałki typowe dla północnych Włoch, takie jak madrygał Una panthera, pojawiają się z kawałkami zanurzonymi w francuskiej ars nova. Bardziej złożone powierzchnie w stylu ars subtilior w Sus un Fontayne. Choć pozostaje utrzymany w stylu późnośredniowiecznym, jego twórczość coraz częściej wskazuje na melodyjny wzór renesansu, na przykład w scenerii O rosa bella. Tworzył muzykę zarówno świecką (francuskie virelais, włoskie ballaty i madrygały), jak i sakralną (motety i części mszalne, niektóre temizorrytmiczne). Jest także autorem dwóch traktatów muzycznych Nova Musica i De Proportionibus (który rozwija niektóre idee zawarte w Nova Musica). Jego idee teoretyczne wywodzą się z bardziej konserwatywnej tradycji marchettowskiej, w przeciwieństwie do idei współczesnego mu z Padwy Prosdocimus de Beldemandis.