Jean Japart (fl. ok. 1474 – 1481) był francusko-flamandzkim kompozytorem renesansu, działającym we Włoszech. Był popularnym kompozytorem pieśni i mógł być przyjacielem Josquina des Preza. Nic nie wiadomo o jego życiu poza krótkim okresem pod koniec lat siedemdziesiątych Xiv wieku, chociaż prawdopodobnie urodził się w Pikardii. Był jednym z członków słynnego chóru kaplicy Sforzów w Mediolanie w latach 1474-1476, w skład którego wchodzili Alexander Agricola, Loyset Compère i Johannes Martini, kiedy to instytucja ta miała jedną z najsłynniejszych grup śpiewaków i kompozytorów w Europie. Po zabójstwie Galeazzo Sforzy w 1476 opuścił Mediolan, podobnie jak większość muzyków; Japart udał się do Ferrary, gdzie szybko został zatrudniony przez Ercole I d'Este; nie tylko stał się jednym z najlepiej opłacanych śpiewaków na dworze w Ferrarze, ale książę podarował mu dom w Ferrarze. W 1481 roku już go nie było i nie ma o nim dalszych wzmianek. Japart był kompozytorem 23 zachowanych pieśni. Zaginiona kompozycja Josquina, Revenu d'oultrements, Japart jest często cytowana jako dowód przyjaźni między dwoma kompozytorami; jeśli tak, to prawdopodobnie spotkali się w Mediolanie po 1481 r., gdyż Josquin wyjechał do Włoch dopiero około 1484 r. Stylistycznie na muzykę Japarta wpłynął Busnois, jeden z wcześniejszych grup kompozytorów burgundzkich. Lubił quodlibet, czyli łączenie w pomysłowy sposób kilku istniejących wcześniej melodii, pisał też kanony puzzli – kompozycje, które śpiewacy mieli odgadnąć na podstawie wskazówek zawartych w tekście. Na przykład jedną z jego pieśni można wykonać poprawnie jedynie poprzez przeniesienie jednej części w dół o jedną dwunastą i zaśpiewanie jej w ruchu wstecznym. (Przy poprawnym rozwiązaniu kanonu puzzli elementy pasują do siebie bez naruszania obowiązujących w Xv wieku zasad kontrapunktu, które w Xv wieku opisują dzieła takich teoretyków jak Tinctoris.) Muzyka Japarta cieszyła się ewidentną popularnością, gdyż wiele jego pieśni zostały przedrukowane przez Petrucci i osiągnęły szeroką dystrybucję.