Guglielmo Ebreo da Pesaro był żydowskim włoskim tancerzem i mistrzem tańca na niektórych z najbardziej wpływowych dworów renesansowych Włoch, w tym w Neapolu, Urbino, Mediolanie i Ferrarze. Jego przydomek Ebreo oznacza po prostu „hebrajski”. Da Pesaro, nie zawsze używane w odniesieniu do niego, wskazuje, że pochodził ze środkowo-wschodniego miasta Pesaro. Między październikiem 1463 a majem 1465 Guglielmo prawdopodobnie przeszedł z judaizmu na katolicyzm i przyjął imię Giovanni Ambrosio. Uczył się u Domenico da Piacenza (czasami znanego jako Domenico da Ferrara) w latach czterdziestych XIV wieku, o czym wspomina Liber ballorum Domenico (1460). Około 1463 roku Guglielmo jest autorem traktatu De pratica seu arte tripudii (O praktyce lub sztuce tańca), czasami cytowanego jako Trattato dell' arte del ballare (Traktat o sztuce tańca). Guglielmo broni w nim tańca jako sztuki szlachetnej, podkreślając ważną rolę muzyki. Opisuje także cechy niezbędne tancerzom, w tym postawę, muzykalność, styl i pamięć, a także dostarcza relacji z pierwszej ręki z masowych uroczystości dworskich, w których odegrał rolę. Traktat zawiera choreografie i muzykę do trzydziestu sześciu tańców Guglielmo i jemu współczesnych.