Giuseppe Farinelli był włoskim kompozytorem działającym na przełomie XVIII i XIX wieku, który zasłynął w pisaniu oper buffa. Uważany za następcę i odnoszącego największe sukcesy naśladowcę Domenico Cimarosy, do największych z jego około 60 oper należą I riti d'Efeso (1803, Wenecja), La contadina bizzarra (1810, Mediolan) i Ginevra degli Almieri (1812, Wenecja). Ponad 2/3 jego oper powstało w latach 1800-1810, u szczytu jego popularności. Wraz z przybyciem Gioachino Rossiniego jego opery stały się mniej pożądane przez publiczność i do 1817 roku nie były już wystawiane. Inne jego kompozycje to 3 sonaty na fortepian forte, 3 oratoria, 11 kantat, 5 mszy, 2 Te Deum, Stabat mater, Salve regina, aTantum ergo, liczne motety i kilka innych dzieł sakralnych.