Giovanni Battista Doni był włoskim muzykologiem, który przeprowadził obszerne badania muzyki starożytnej. Znany m.in. ze zmiany nazwy notatki Ut (C), nadając jej nazwę Do na cześć własnego nazwiska, aby ułatwić solfeż. Urodzony we Florencji, studiował grekę, retorykę, poezję i filozofię na uniwersytetach w Bolonii i Rzymie. Uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie w Pizie i został wybrany, aby towarzyszyć kardynałowi Neri Corsini w Paryżu w 1621 roku, gdzie poznał Marina Mersenne i inne osobistości literackie. Po powrocie do Florencji w 1622 r. wstąpił na służbę u kardynała Francesco Barberiniego i udał się z nim do Rzymu, gdzie Barberini został dziekanem Kolegium Kardynalskiego, a następnie towarzyszył kardynałowi w podróżach do Paryża, Madrytu i z powrotem do Rzymu. Doni dobrze wykorzystał możliwości, jakie napotkał podczas tych podróży, aby zdobyć wyczerpującą wiedzę o muzyce dawnej. Wynalazł lub zrekonstruował między innymi podwójną lirę, którą na cześć swojego patrona nazwał Lyra Barberina lub Amphichord (patrz barbiton). Po śmierci brata około 1640 roku powrócił do Florencji, gdzie ożenił się i osiadł jako profesor na uniwersytecie.