Gallus Dressler był niemieckim kompozytorem i teoretykiem muzyki, który pełnił funkcję Kantora w szkole kościelnej w Magdeburgu. Chociaż kilka jego dzieł pozostało w repertuarze chóralnym, najbardziej znany jest ze swoich pism teoretycznych, zwłaszcza z Praecepta musicae poeticae (MS, 1563), które zawiera jedne z najwcześniejszych szczegółowych opisów procesu komponowania renesansowego motetu Najważniejszy wkład Dresslera przypada nam w tym niepublikowanym rękopisie, który sądząc po jego organizacji i tonie, mógł stanowić jego notatki do prowadzenia zajęć z kompozycji. Jako takie jest jednym z pierwszych źródeł szczegółowo przedstawiających praktyczne podejście do kompozycji renesansowego motetu. Dresslerowskie wyjaśnienie musica poetica można streścić w dwóch zasadach: zastosowaniu zasad retorycznych exordium, medio i finis do struktury motetu oraz zastosowaniu zasady gramatycznej „clausula” (zdania) do mniejszych muzycznych jednostki oddzielone kadencjami. Modalny aspekt poetyki muzycznej Dresslera jest w zasadzie zgodny z poglądem Pietro Pontio i innych współczesnych teoretyków, lecz Dressler idzie o krok dalej, ucząc stosowania głównych kadencji danego trybu muzycznego (kadencje do stopnia końcowego i dominującego) aby zapewnić stabilność w exordium i finis oraz kadencje w innym stopniu podczas medio, aby zapewnić kontrast i zainteresowanie