Alberta Hermanna Dietricha Arkusz muzyczny

• Arkusz muzyczny
• Kompozytorzy
• Alberta Hermanna Dietricha

Szukaj

Albert Hermann Dietrich był niemieckim kompozytorem i dyrygentem, pamiętanym nie tyle z własnych dokonań, ile z przyjaźni z Johannesem Brahmsem. Dietrich urodził się w Golk, niedaleko Miśni. Od 1851 studiował kompozycję u Roberta Schumanna w Düsseldorfie, gdzie w październiku 1853 po raz pierwszy spotkał Brahmsa i współpracował z Schumannem i Brahmsem nad Sonatą „FAE” dla Josepha Joachima (Dietrich skomponował zasadniczą część pierwszą). Od 1861 do 1890 był dyrektorem muzycznym na dworze w Oldenburgu, gdzie Brahms często go odwiedzał i gdzie przedstawiał wiele jego dzieł. To właśnie w bibliotece Dietricha Brahms odkrył tom poezji Hölderlina, który dostarczył mu tekstu do jego Schicksalslied , który zaczął komponować podczas wizyty w stoczni Wilhelmshaven w towarzystwie Dietricha. Dietrich odegrał także kluczową rolę w przygotowaniu premiery Ein deutsches Requiem Brahmsa w Bremie w 1868 r. Do jego dzieł należą: opera Robin Hood, Symfonia d-moll (1869, dedykowana Brahmsowi),[1][2] Koncert skrzypcowy w tej samej tonacji (skomponowany dla Josepha Joachima, ale prawykonany w 1874 r. przez Johanna Lauterbacha), Koncert wiolonczelowy, Koncert na róg, dzieła chóralne i kilka kompozycji kameralnych, w tym dwa tria fortepianowe. Wspomnienia Brahmsa Dietricha, opublikowane w Lipsku w 1898 r., zostały przetłumaczone na język angielski w roku następnym i pozostają ważnym źródłem biograficznym. Badacz Brahmsa David Brodbeck wysunął teorię (The Cambridge Companion to Brahms, 1999), że Dietrich jest najprawdopodobniej autorem anonimowego Tria fortepianowego A-dur, odkrytego w 1924 r., które niektórzy uczeni przypisywali Brahmsowi; ale Malcolm MacDonald (Brahms, wyd. 2, 2001) utrzymywał, że jeśli do tego dzieła ma być poszukiwany jakiś konkretny kompozytor, Brahms pozostaje bardziej prawdopodobnym kandydatem, biorąc pod uwagę prawdopodobieństwa stylistyczne. Albert Dietrich zmarł w Berlinie. Jednym z jego uczniów był Ernst Eduard Taubert.