Liszta Pocieszenia, S. 172

Pocieszenia to zbiór sześciu solowych utworów na fortepian skomponowanych przez Franciszka Liszta. Utwory te, podobnie jak w stylu nokturnowym, pisane były w tonacji E-dur (zarezerwowanej przez Liszta zwykle dla tematów religijnych) i Eb-dur. Istnieją dwie wersje Pocieszeń: pierwsza (S.171a) została skomponowana przez Liszta w latach 1844-9, druga (S.172) powstała w latach 1849-50. Pierwsza wersja została opublikowana w 1992 roku przez G. Henle Verlag. Druga wersja została po raz pierwszy opublikowana w 1850 r. przez Breitkopf & Härtel i ta jest najpopularniejsza. Źródłem tytułu Pocieszenia mógł być wiersz Lamartine’a Une larme, ou Pocieszenie (Liszt napisał już muzykę zatytułowaną na cześć dzieła Lamartine’a); kolejną możliwą inspiracją dla tytułu są Pocieszenia francuskiego historyka literatury Charlesa Saint Beuve’a. Pocieszenia określane są także tytułem Six Pensées poétiques (Sześć myśli poetyckich). Tytuł ten został użyty w wersji z 1850 roku opublikowanej w Paryżu.