Fauré Requiem op. 48

Gabriel Fauré skomponował swoje Requiem d-moll op. 48, między 1887 a 1890. Najbardziej znana z jego dużych dzieł jest chóralno-orkiestrowa oprawa rzymskokatolickiej Mszy za zmarłych. Powody, dla których Fauré skomponował dzieło, są niejasne, ale wydaje się, że nie miały one nic wspólnego ze śmiercią jego rodziców w połowie lat osiemdziesiątych XIX wieku. Skomponował utwór pod koniec lat osiemdziesiątych XIX wieku i poprawił go w latach dziewięćdziesiątych XIX wieku, ukończywszy go w 1900 roku. Krótkie requiem trwające 35 minut, napisane na orkiestrę, organy, chór mieszany i dwóch solistów, sopran i baryton, wykonane w języku łacińskim. Składa się z siedmiu części; najbardziej znana jest centralna aria sopranowa Pie Jesu. Prawykonanie utworu w pierwszej wersji odbyło się w 1888 roku w La Madeleine w Paryżu. W 1924 r. na pogrzebie Fauré wykonano Requiem w pełnej wersji orkiestrowej. W Stanach Zjednoczonych wykonano go dopiero w 1931 roku na koncercie studenckim w Curtis Institute of Music w Filadelfii. Po raz pierwszy wykonano go w Anglii w 1936 roku.