Trio Franza Schuberta nr. 2 Es-dur na fortepian, skrzypce i wiolonczelę jest jednym z jego ostatnich utworów. Ukończono go w 1827 r., a opublikowano w roku następnym jako op. 100, na krótko przed śmiercią kompozytora. Pierwsze wykonanie, na początku 1828 r., dali Carl Maria von Bocklet na fortepianie, Ignaz Schuppanzigh na skrzypcach i Josef Linke na wiolonczeli. Było to jedno z ostatnich wykonań, jakie kompozytor słyszał z własnej muzyki. Podobnie jak w przypadku wielu innych dzieł Schuberta, o tym trio mówi się nie tylko numerem opusowym, ale także numerem w Katalogu tematycznym Schuberta, czyli D. 929. Standardowe wykonanie trwa około 50 minut, a zatem jest znacznie dłuższe niż większość triów fortepianowych tamtych czasów.
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
