Franz Schubert napisał swoją Sonatę a-moll na arpeggia i fortepian, powszechnie znaną jako Arpeggione Sonata , w 1824 roku. Jest to utwór składający się z trzech części i stanowi jedyną godną uwagi kompozycję na arpeggione, która zachowała się. Sam utwór został opublikowany pośmiertnie, przez co arpegionne nie tylko nie było już nowością, ale wręcz zanikło jako instrument. Obecnie utwór ten wykonywany jest najczęściej w duecie wiolonczelowo-fortepianowym. Trwa około 20 minut i jest skatalogowany pod numerem D. 821.
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Franz Schubert napisał swoją Sonatę a-moll na arpeggia i fortepian, powszechnie znaną jako Arpeggione Sonata , w 1824 roku. Jest to utwór składający się z trzech części i stanowi jedyną godną uwagi kompozycję na arpeggione, która zachowała się. Sam utwór został opublikowany pośmiertnie, przez co arpegionne nie tylko nie było już nowością, ale wręcz zanikło jako instrument. Obecnie utwór ten wykonywany jest najczęściej w duecie wiolonczelowo-fortepianowym. Trwa około 20 minut i jest skatalogowany pod numerem D. 821.