Kwartet fortepianowy g-moll op. 25, został ukończony przez Johannesa Brahmsa w 1861 roku. Clara Schumann była pianistką podczas prawykonania w Hamburgu w tym samym roku. Jak większość kwartetów fortepianowych, jest on przeznaczony na fortepian, skrzypce, altówkę i wiolonczelę i składa się z czterech części. Kwartet został zaaranżowany przez Arnolda Schönberga w 1937 r., a jego premiera odbyła się w Los Angeles Philharmonic Orchestra; ta zaaranżowana wersja została przekształcona w balet Brahms – Schoenberg Quartet autorstwa George'a Balanchine'a. Urodzony na Węgrzech kompozytor Ernő Dohnányi dokonał transkrypcji czwartej części jako brawurowego popisu na fortepian solo. Istnieje nagranie, na którym Dohnányi gra transkrypcję na fortepianie Ampico B. To nagranie zostało wydane na płycie CD Newport Classic zatytułowanej „The Performing Piano II” (NC 60030), jednak utwór ten jest błędnie przypisywany jako jeden z tańców węgierskich.
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).