Brahmsa 4 Ballady op. 10

Ballady op. 10, były jednymi z najwspanialszych przykładów lirycznej muzyki fortepianowej napisanej przez Brahmsa w młodości. Były datowane na rok 1854 i dedykowane były jego przyjacielowi Juliusowi Otto Grimmowi. Ich kompozycja zbiegła się z początkiem trwającej całe życie sympatii kompozytora do Clary Schumann, żony Roberta Schumanna, która pomagała Brahmsowi w rozpoczęciu kariery. Fryderyk Chopin ostatnią ze swoich słynnych ballad napisał zaledwie 12 lat wcześniej, ale Brahms podszedł do tego gatunku inaczej niż Chopin, decydując się na bardziej dosłowne pochodzenie jego poezji narracyjnej. Ballady Brahmsa są ułożone w dwie pary po dwa, przy czym elementy każdej pary są w tonacjach równoległych. Pierwsza ballada została zainspirowana szkockim wierszem „Edward” znajdującym się w zbiorze opracowanym przez Johanna Gottfrieda Herdera. Jest to także jeden z najlepszych przykładów stylu bardowskiego lub osjańskiego Brahmsa; otwarte kwinty, oktawy i proste harmonie triadyczne mają przywoływać poczucie mitologicznej przeszłości.