Domenico Scarlatti napisał tę Sonatę d-moll, zwykle katalogowaną jako K. 64, L. 58 lub P. 33 około 1740 r., a po raz pierwszy ukazała się drukiem w 1742 r., w jego drugim opublikowanym tomie sonat klawiszowych. Mówi się, że ta sonata wywołuje charakterystyczne uczucie gitary (jak wiele utworów Scarlattiego). Początek sonaty ukazuje wyraźne wpływy hiszpańskie w stosowaniu rytmów. Został on zaaranżowany dla Michela Rondeau na smyczki i był przedmiotem wielu adaptacji gitarowych, z których najsłynniejsza jest Narciso Yepes. Wykonanie tej pracy zajmuje zwykle mniej niż kilka minut.
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
