Fryderyk Chopin napisał swoją Balladę nr. 1 g-moll op. 23 w 1831 r. W tych latach zamieszkał w Wiedniu, a w miarę przedłużania się wojny między ojczyzną a Imperium Rosyjskim jego muzyka stawała się coraz bardziej dramatyczna, co było odzwierciedleniem jego poczucia samotności i wyobcowania. Ballada nr. 1 ukazał się dopiero po przeprowadzce Chopina do Paryża, gdzie zadedykował go baronowi Nathanielowi von Stockhausenowi. Chopina można nazwać twórcą Ballady jako odrębnego gatunku, inspirującego wielu muzyków (m.in. Liszta i Brahmsa) do pisania własnych Ballad. Choć utwory wydają się całkowicie od siebie różne, analitycy wykazali, że Ballady mają wiele cech wspólnych, jak lustrzana reekspozycja (gdzie odwrócona jest kolejność tematów pierwszego i drugiego) oraz tzw. metrum balladowe (a 6 /8 lub 6/4 metra). Ballada nr. 1 g-moll to jeden z najpopularniejszych utworów Chopina. odegrał ważną rolę w filmie Romana Polańskiego Pianista z 2002 roku .
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).