Concerto Grosso D-dur nr 5 op. 6, HWV 323 zawarte jest w Dwunastu Wielkich Koncertach, HWV 319–330. Są to 12 Concerti Grossi na Concertino trio dwojga skrzypiec i wiolonczelę i czterogłosową orkiestrę smyczkową ripieno z klawesynem continuo. Opublikowane po raz pierwszy w London przez John Walsh w 1739 r., w drugim wydaniu z 1741 r. stały się znane jako op. 6. Napisane z myślą o wykonywaniu oratoriów i odów Handla, obejmowały pełen zakres jego stylów kompozytorskich, w tym sonaty triowe, arie operowe, uwertury francuskie, sinfonie włoskie, arie, fugi, tematy i wariacje oraz różnorodne tańce . Piąta utrzymana jest w tonacji D-dur i składa się z sześciu części. Zawiera przerobione wersje trzyczęściowej uwertury do Ody na dzień św. Cecylii Haendla. Menuet dodano później, być może dla równowagi: nie występuje on w oryginalnym rękopisie. Część pierwsza, utrzymana w stylu uwertury francuskiej, z rytmami przerywanymi i fragmentami skali, dla efektu dramatycznego ma tę nowatorską cechę, że poprzedza ją dwutaktowy fragment na pierwsze skrzypce koncertujące. Allegro , energiczna i porywająca fuga, niewiele różni się od tej z Ody, z wyjątkiem trzech dodatkowych taktów na końcu. Kompozycja, podzielona na łatwo rozpoznawalne części, opiera się bardziej na harmonii niż na kontrapunkcie.
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Concerto Grosso D-dur nr 5 op. 6, HWV 323 zawarte jest w Dwunastu Wielkich Koncertach, HWV 319–330. Są to 12 Concerti Grossi na Concertino trio dwojga skrzypiec i wiolonczelę i czterogłosową orkiestrę smyczkową ripieno z klawesynem continuo. Opublikowane po raz pierwszy w London przez John Walsh w 1739 r., w drugim wydaniu z 1741 r. stały się znane jako op. 6. Napisane z myślą o wykonywaniu oratoriów i odów Handla, obejmowały pełen zakres jego stylów kompozytorskich, w tym sonaty triowe, arie operowe, uwertury francuskie, sinfonie włoskie, arie, fugi, tematy i wariacje oraz różnorodne tańce . Piąta utrzymana jest w tonacji D-dur i składa się z sześciu części. Zawiera przerobione wersje trzyczęściowej uwertury do Ody na dzień św. Cecylii Haendla. Menuet dodano później, być może dla równowagi: nie występuje on w oryginalnym rękopisie. Część pierwsza, utrzymana w stylu uwertury francuskiej, z rytmami przerywanymi i fragmentami skali, dla efektu dramatycznego ma tę nowatorską cechę, że poprzedza ją dwutaktowy fragment na pierwsze skrzypce koncertujące. Allegro , energiczna i porywająca fuga, niewiele różni się od tej z Ody, z wyjątkiem trzech dodatkowych taktów na końcu. Kompozycja, podzielona na łatwo rozpoznawalne części, opiera się bardziej na harmonii niż na kontrapunkcie.