Gabriel Fauré napisał Pavane fis-moll op. 50 w 1887 r. Pierwotnie pomyślany jako utwór na fortepian w 1880 r., Fauré przerobił go na utwór orkiestrowy w 1887 r. Planował użycie skromnego składu orkiestrowego, mając na celu wykonanie utworu na kilku lekkich letnich koncertach pod batutą Julesa Danbaé. Jednak po dedykowaniu utworu swojej patronce, Elisabeth hrabinie Greffulhe, przekonał się o rozszerzeniu składu instrumentalnego i dodaniu do orkiestry niewidzialnego chóru osobowego. Teksty dostarczył kuzyn hrabiny, Robert de Montesquiou. Ta wersja orkiestrowa stała się powszechnie znana i od premiery w 1888 roku utwór cieszy się ogromnym powodzeniem, zarówno z towarzyszeniem chóru, jak i bez niego.
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Gabriel Fauré napisał Pavane fis-moll op. 50 w 1887 r. Pierwotnie pomyślany jako utwór na fortepian w 1880 r., Fauré przerobił go na utwór orkiestrowy w 1887 r. Planował użycie skromnego składu orkiestrowego, mając na celu wykonanie utworu na kilku lekkich letnich koncertach pod batutą Julesa Danbaé. Jednak po dedykowaniu utworu swojej patronce, Elisabeth hrabinie Greffulhe, przekonał się o rozszerzeniu składu instrumentalnego i dodaniu do orkiestry niewidzialnego chóru osobowego. Teksty dostarczył kuzyn hrabiny, Robert de Montesquiou. Ta wersja orkiestrowa stała się powszechnie znana i od premiery w 1888 roku utwór cieszy się ogromnym powodzeniem, zarówno z towarzyszeniem chóru, jak i bez niego.