Sir Edward Elgar napisał Salut d'Amour, op. 12, w 1888. Pierwotnie wymyślił utwór na skrzypiec i fortepian i zatytułował go Liebesgruss („Powitanie’miłości”), ze względu na biegłą znajomość języka niemieckiego przez jego narzeczoną. Podarował ją jej jako prezent zaręczynowy. Dedykacja na partyturze została napisana po francusku: "à Carice" (sprytne połączenie imienia żony Elgara, Caroline Alice, i imienia, jakie ma mieć nadana ich córka). Schott & Co. opublikowało dzieło, które początkowo sprzedawało się słabo. Następnie wydawcy zmienili nazwę na Salut d'Amour, , zachowując podtytuł Liebesgruss i stylizując imię Elgara na Ed. Elgara. Ten ruch pomógł sprzedać partyturę w całej Europie. Prawykonanie utworu w wersji orkiestrowej odbyło się w 1889 roku. Od tego czasu utwór stał się ulubionym utworem w repertuarze Elgara i stał się inspiracją dla wielu wersji i podobnych utworów.
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Sir Edward Elgar napisał Salut d'Amour, op. 12, w 1888. Pierwotnie wymyślił utwór na skrzypiec i fortepian i zatytułował go Liebesgruss („Powitanie’miłości”), ze względu na biegłą znajomość języka niemieckiego przez jego narzeczoną. Podarował ją jej jako prezent zaręczynowy. Dedykacja na partyturze została napisana po francusku: "à Carice" (sprytne połączenie imienia żony Elgara, Caroline Alice, i imienia, jakie ma mieć nadana ich córka). Schott & Co. opublikowało dzieło, które początkowo sprzedawało się słabo. Następnie wydawcy zmienili nazwę na Salut d'Amour, , zachowując podtytuł Liebesgruss i stylizując imię Elgara na Ed. Elgara. Ten ruch pomógł sprzedać partyturę w całej Europie. Prawykonanie utworu w wersji orkiestrowej odbyło się w 1889 roku. Od tego czasu utwór stał się ulubionym utworem w repertuarze Elgara i stał się inspiracją dla wielu wersji i podobnych utworów.