Elgara Na południu op. 50

Na południu (Alassio), op. 50, to uwertura koncertowa skomponowana przez Edwarda Elgara podczas rodzinnych wakacji we Włoszech zimą 1903-1904 i dedykowana Leo F. Schusterowi. Podtytuł Alassio nawiązuje do miasteczka na Riwierze Włoskiej, w którym przebywał Elgar z rodziną. Podczas wizyty spacerował, a inspiracją był dla niego krajobraz i historia miasta. Premiera odbyła się w 1904 roku z udziałem Orkiestry Hallé, trzeciego dnia „Festiwalu Elgara” w Royal Opera House w Covent Garden. Dyrygentem miał być Hans Richter, ale ponieważ Elgar nie przygotował partytury na czas, aby Richter mógł ją przestudiować przed wykonaniem, Elgar sam dyrygował orkiestrą. Być może najbardziej znaną częścią utworu jest centralna serenada grana przez altówkę solo. W lipcu tego samego roku Elgar wziął ten fragment utworu i dopasował go do wiersza Shelley jako piosenkę zatytułowaną In Moonlight. Później stworzył kilka wersji instrumentalnych zatytułowanych Canto Popolare. Uwertura trwa około 20 minut i nie posiada odrębnych części. Główny temat opadający odbija się echem we wszystkich sekcjach orkiestry w całym utworze. Solo na altówce zasługuje na szczególną uwagę, częściowo ze względu na swoją długość, jako że znajduje się na tak rzadko używanym instrumencie, ale także ze względu na bardzo odważny kontrast, jaki tworzy z resztą utworu. Utwór przeznaczony jest na pełną orkiestrę symfoniczną składającą się z 3 fletów (3. podwojenie piccolo), 2 obojów, rożka angielskiego, 2 klarnetów, klarnetu basowego, 2 fagotów, kontrafagotu, 4 rogów, 3 trąbek, 3 puzonów, tuby, 3 kotłów, perkusja (bęben basowy, talerze, bęben boczny, trójkąt i dzwonki), harfa i sekcja smyczkowa.