Serenada na instrumenty dęte, wiolonczelę i kontrabas d-moll (Serenáda pro dechové nástroje d moll), często katalogowane jako op. 44 (lub B. 77) to kameralne dzieło Antonina Dvoraka, napisane i prawykonane w 1787 r. Utwór nawiązuje do stylistyki słowiańskiej i wymaga dwóch obojów, dwóch klarnetów, dwóch fagotów i trzech rogów. Później dodano partie wiolonczeli i kontrabasu, aby wzmocnić partię basu.
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Serenada na instrumenty dęte, wiolonczelę i kontrabas d-moll (Serenáda pro dechové nástroje d moll), często katalogowane jako op. 44 (lub B. 77) to kameralne dzieło Antonina Dvoraka, napisane i prawykonane w 1787 r. Utwór nawiązuje do stylistyki słowiańskiej i wymaga dwóch obojów, dwóch klarnetów, dwóch fagotów i trzech rogów. Później dodano partie wiolonczeli i kontrabasu, aby wzmocnić partię basu.