Sonata fortepianowa nr. 20 powstał prawdopodobnie mniej więcej w czasie, gdy Beethoven skomponował 3. i 4. sonaty, ale ponieważ ukazał się w Wiedniu w 1805 r., prawie dziesięć lat po napisaniu, przypisano mu aktualne wówczas numery opusowe i sonatowe, umieszczając go wśród dzieł ze średniego okresu twórczości kompozytora. W przypadku tej sonaty i jej bezpośredniej poprzedniczki to Caspar van Beethoven, brat kompozytora, uznał, że zasługują one na publikację. Wbrew woli kompozytora przekazał je wydawnictwu, dzięki czemu potomni mogli usłyszeć dzieła, które w przeciwnym razie mogłyby zaginąć lub zostać zniszczone. Uważa się, że gdyby sam Beethoven wydał tę sonatę do publikacji, ze względu na jej skromne proporcje nazwałby ją sonatą.
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Perły
Licencja
Ocena
Podgląd
Ulubione
Pobierz
Sonata No. 20 in G Major, Op. 49 No. 2 - I. Allegro ma non troppo
Sonata fortepianowa nr. 20 powstał prawdopodobnie mniej więcej w czasie, gdy Beethoven skomponował 3. i 4. sonaty, ale ponieważ ukazał się w Wiedniu w 1805 r., prawie dziesięć lat po napisaniu, przypisano mu aktualne wówczas numery opusowe i sonatowe, umieszczając go wśród dzieł ze średniego okresu twórczości kompozytora. W przypadku tej sonaty i jej bezpośredniej poprzedniczki to Caspar van Beethoven, brat kompozytora, uznał, że zasługują one na publikację. Wbrew woli kompozytora przekazał je wydawnictwu, dzięki czemu potomni mogli usłyszeć dzieła, które w przeciwnym razie mogłyby zaginąć lub zostać zniszczone. Uważa się, że gdyby sam Beethoven wydał tę sonatę do publikacji, ze względu na jej skromne proporcje nazwałby ją sonatą.