Nokturn cis-moll „Lento con gran espressione”, B. 49 (op. posth.)
Frédéric Chopin Nokturn cis-moll napisał w 1830 roku, choć za jego życia nigdy nie został opublikowany. Utwór ten zadedykował swojej starszej siostrze jako ćwiczenie przygotowujące do studiowania drugiego koncertu. Po raz pierwszy została opublikowana w 1875 roku jako op. Poczta. bez numeru. Zasłynął z numeru katalogowego Browna: B. 49. Utwór ten wykonała słynna ocalała z Holokaustu Natalia Karp dla komendanta nazistowskiego obozu koncentracyjnego, wywarła na nim tak wielkie wrażenie, że oszczędził jej życie. Marked lento con gran espressione, it zawiera miękkie wprowadzenie i dramatyczną melodię graną na ósemkowej linii basu. Utwór pojawił się w wielu filmach, najpopularniejszym to Pianista. Istnieją dwie wersje partytury, przy czym najczęściej akceptowanym jest Urtekst Henlego, choć różni się on od rękopisu w bardzo specyficznych punktach.
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Perły
Licencja
Ocena
Podgląd
Ulubione
Pobierz
Nocturne in C sharp minor 'Lento con gran espressione', B. 49 (Op. posth.)
Frédéric Chopin Nokturn cis-moll napisał w 1830 roku, choć za jego życia nigdy nie został opublikowany. Utwór ten zadedykował swojej starszej siostrze jako ćwiczenie przygotowujące do studiowania drugiego koncertu. Po raz pierwszy została opublikowana w 1875 roku jako op. Poczta. bez numeru. Zasłynął z numeru katalogowego Browna: B. 49. Utwór ten wykonała słynna ocalała z Holokaustu Natalia Karp dla komendanta nazistowskiego obozu koncentracyjnego, wywarła na nim tak wielkie wrażenie, że oszczędził jej życie. Marked lento con gran espressione, it zawiera miękkie wprowadzenie i dramatyczną melodię graną na ósemkowej linii basu. Utwór pojawił się w wielu filmach, najpopularniejszym to Pianista. Istnieją dwie wersje partytury, przy czym najczęściej akceptowanym jest Urtekst Henlego, choć różni się on od rękopisu w bardzo specyficznych punktach.