Widora Symfonia organowa nr. 5, op. 42 nie. 1

Charles-Marie Widor skomponował swoją piątą Symfonię organową w 1879 r. (później ją poprawił w 1901 i 1918 r.). Jest to utwór pięcioczęściowy, w tonacji f-moll, skatalogowany pod nr. 1 jego op. 42. Prawykonanie odbyło się 19 października 1879 roku w Palais du Trocadéro (Paryż) w wykonaniu kompozytora. Po raz pierwszy ukazała się drukiem w tym samym roku. Chociaż Widor pisał muzykę dla najróżniejszych zespołów, dziś regularnie wykonywane są tylko jego dzieła organowe, z których najbardziej godne uwagi są jego Symfonie organowe. Widor stał na czele odrodzenia francuskiej muzyki organowej, która w XIX wieku prawie wymarła. Nowa generacja organów umożliwiła jednak pisanie skomplikowanych utworów, co zaowocowało powszechnym odrodzeniem nie tylko we Francji, ale także w Niemczech i całej Europie. Op. 42 Symfonie organowe stanowią dla Widora krok w bardziej dojrzały sposób, który wcześniej w swojej karierze napisał cztery z tych utworów, obecnie skatalogowanych jako op. 13.