Suity francuskie, BWV 812–817, to sześć suit, które Johann Sebastian Bach napisał na klawiaturę w latach 1722–25. Chociaż apartamenty 1–4 datowane są zazwyczaj na rok 1722, możliwe, że pierwsza powstała nieco wcześniej. Później nadano im nazwę francuską. Podobnie apartamenty angielskie otrzymały późniejszą nazwę. Nazwę spopularyzował biograf Bacha Johann Nikolaus Forkel, który wspomniał, że pisano je w stylu francuskim. Jest to jednak niedokładne: podobnie jak inne suity Bacha, są one utrzymane w dużej mierze w konwencji włoskiej. Nie zachował się żaden ostateczny rękopis tych apartamentów, a ozdoby różnią się w poszczególnych rękopisach zarówno pod względem rodzaju, jak i stopnia. Niektóre z rękopisów, które do nas dotarły, noszą tytuły „Suites Pour Le Clavecin”, co prawdopodobnie doprowadziło do tradycji nazywania ich apartamentami „francuskimi”.
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
