Fantazja c-moll K. 475 to utwór muzyczny na fortepian solo skomponowany przez Wolfganga Amadeusza Mozarta w 1785 r. Został opublikowany w tym samym roku wraz z Sonatą K. 457 przez wydawnictwo Artaria, głównego wiedeńskiego wydawcy Mozarta. Utwór rozpoczynający się w tonacji c-moll nosi oznaczenie Adagio, ale następnie po części w D-dur przechodzi do części allegro, która przechodzi od a-moll do g-moll, F-dur, a następnie f-moll. Następnie przechodzi do czwartej części B-dur oznaczonej Andantino, a następnie przechodzi do sekcji più allegro rozpoczynającej się w g-moll i modulującej przez wiele tonacji, zanim temat otwierający powróci w oryginalnej tonacji c-moll – pozostała część utwór po raz pierwszy osadzony jest w tej tonacji, w której dochodzi do bardzo mocnego zakończenia. Ze względu na czasami zaskakujące zmiany tonacji, większość muzyki jest napisana bez krzyżyków i bemolów w tonacji i używa znaków akustycznych – tylko czwarta część, w bardzo solidnym B-dur, ma sygnaturę tonacyjną. Muzyka, podobnie jak inne fantazje Mozarta, uważana jest za dość wymagającą technicznie.
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
