Beethoven Sonata wiolonczelowa nr. 2, op. 5 nie. 2

Sonaty na wiolonczelę nr. 1 i 2 zostały napisane przez Beethovena w 1796 r. Chociaż sonaty są dedykowane Fryderykowi Wilhelmowi II, Ferdinand Ries podaje, że Beethoven „grał kilka razy na dworze, gdzie zagrał także dwie sonaty wiolonczelowe opus 5, skomponowane dla Duporta ( pierwszy wiolonczelista króla) i on sam”. Na początku XIX wieku sonaty na fortepian i instrumenty reklamowano zwykle jako sonaty fortepianowe z towarzyszeniem instrumentów. Na przykład pierwsze sonaty skrzypcowe Beethovena zostały opublikowane jako „sonaty na fortepian z towarzyszeniem skrzypiec”. Sonata wiolonczelowa była szczególnie dotknięta, ponieważ wyrosła z sonat na continuo; Jeszcze na początku XIX wieku wiolonczela w sonatach wiolonczelowych podwoiła partię fortepianu lewą ręką, a prawa ręka fortepianu grała figuracje i melodie obbligato. Rzeczywiście, Beethovenowi przypisuje się skomponowanie pierwszych sonat wiolonczelowych z zapisaną partią fortepianu. Obie sonaty składają się z dwóch części, z rozbudowanym wstępem Adagio poprzedzającym otwierające Allegro obie. Źródło: wikipedia