Beethoven Symfonia nr. 1 C-dur op. 21

I Symfonia C op. Beethovena 21, był poświęcony baronowi Gottfriedowi van Swietenowi, dawnemu patronowi kompozytora. Prawykonanie utworu odbyło się w roku 1800, a wydanie nastąpiło rok później. Utwór ten w oczywisty sposób zawdzięcza poprzednikom Beethovena, zwłaszcza Haydnowi i Mozartowi, niemniej jednak posiada cechy, które wyróżniają go jako dzieło Beethovena, zwłaszcza częste użycie sforzandi i znaczące, niezależne użycie instrumentów dętych. Premiera, podczas której zaprezentowano dzieła Handla i Mozarta, była zapowiedzią Wiednia talentu Beethovena. Symfonia przeznaczona jest na 2 flety, 2 oboje, 2 klarnety w C (zwykle przejmowane przez instrumenty w Bb), 2 fagoty, 2 rogi w C i F, 2 trąbki w C, kotły i smyczki. Forma muzyczna jest zgodna z utrwaloną tradycją kompozytorską. Treść muzyczna, instrumentacja i tempa są niezwykłe, jeśli nie rewolucyjne, jeśli chodzi o wykorzystanie dzieła symfonicznego czasów Beethovena.