Mozarta Koncert fortepianowy nr. 1 F-dur K. 37

Obecnie wiadomo, że pierwsze cztery koncerty fortepianowe Mozarta to orkiestracje sonat różnych niemieckich wirtuozów. Wykorzystując części sonat innych kompozytorów, wydaje się, że młody Mozart zaczął uczyć się, jak radzić sobie ze strukturalnymi problemami związanymi z komponowaniem w formie koncertu fortepianowego. Koncert przeznaczony jest na smyczki, fortepian (lub klawesyn) oraz pary obojów i rogów. Część pierwsza opiera się na inicjalnym allegro Sonaty op. 1 nie. 5 Hermanna Friedricha Raupacha, ze zbioru sześciu opublikowanych w Paryżu w 1756 r. Pochodzenie drugiej części nie jest znane, chociaż Eric Blom, redaktor piątego wydania Grove's Dictionary (1954), sugerował, że faktycznie był to Mozarta. Część końcowa opiera się na pierwszej części Sonaty op. 2 nie. 3, autorstwa Leontziego Honauera ze Strasburga.