Mozarta Symfonia nr. 34 C-dur K. 338

Symfonia nr. 34 w C, K. 338, został napisany przez Wolfganga Amadeusza Mozarta w 1780 roku. Składa się z trzech części, co było jeszcze powszechne we wczesnym okresie klasycznym. Symfonia zawiera fanfary i ozdobniki typowe dla „symfonii świątecznej” czy „symfonii na trąbkę”, charakterystycznej dla austriackiego pisarstwa symfonicznego C-dur. Jest to pierwsza z symfonii C-dur Mozarta, która wykazuje ten charakter, ale styl ten zostanie ponownie omówiony w jego kolejnych dwóch dziełach w tej tonacji, 36. i 41. symfonii. Część pierwsza napisana jest w formie sonatowej, ale zawiera także wiele stylów i aspektów formalnych uwertury włoskiej. Nie ma powtórki ekspozycyjnej. Kod ekspozycyjny zawiera crescendo przypominające uwerturę, które nie jest zawarte w podsumowaniu. Opracowanie opiera się całkowicie na nowym materiale. Podsumowanie pierwszego tematu ekspozycji zostaje skrócone i przerwane krótkim rozwinięciem tego tematu. Wreszcie koda ruchu zawiera prawie cały pierwszy temat, tworząc wrażenie odwróconej podsumowania, powszechnej we włoskich uwerturach. Utwór przeznaczony jest na 2 oboje, 2 fagoty, 2 rogi, 2 trąbki, kotły i smyczki.