Delibesa Sylwia

Sylvia, ou La Nymphe de Diane (Sylvia, czyli nimfa Diany) to balet z muzyką Leo Delibesa. Po raz pierwszy w choreografii Louisa Mérante w 1876 roku, czerpie inspirację z wiersza Tassa z 1573 roku Aminta, który przedstawia podstawowy wątek twórczości Delibesa. Aranżacja na fortepian powstała w 1876 r., a suita orkiestrowa została ukończona w 1880 r. Pierwsze inscenizacje Sylwii nie odniosły komercyjnego sukcesu: balet spopularyzował dopiero wznowienie w 1952 r., w choreografii Sir Fredericka Ashtona. Sylvia jest obecnie uważana za wpływowy balet swoich czasów: partytura jest różnorodna i bogata, wyróżnia się, przyciągając uwagę scenografią, tancerzami i kostiumami. Zamiast schodzić na dalszy plan, budując jedynie nastrój, partytura Delibesa wyznacza akcję. Preludium do pierwszego aktu i pizzicati w trzecim to znacznie bardziej znane fragmenty tej już godnej uwagi partytury. Ten ostatni, bardziej znany, jest dobrze znanym przykładem stylu pizzicato. Według The New Grove Dictionary of Music and Musicians „tradycyjnie gra się tę sekcję w niepewnym, niepewnym stylu, który wydaje się nie być częścią koncepcji Delibesa”.