III Sonata fortepianowa h-moll Chopina powstała w 1844 roku, gdy Chopin miał trzydzieści cztery lata i coraz bardziej podupadał na zdrowiu. Chopin nie był w stanie poświęcić odpowiedniej ilości czasu na komponowanie, nauczając i utrzymując swój status w społeczeństwie paryskim, dlatego komponował głównie podczas wakacji w posiadłości George Sand w Nohant. Sonata fortepianowa h-moll, jedno z dzieł z Nohant, to wielkoformatowe dzieło składające się z czterech części. Chociaż kompozycja Chopina była ściśle związana z jego grą, był to utwór, którego Chopin nie miał prawykonania ani nigdy nie wykonał go publicznie. Zawiera emocjonalną i szlachetną część otwierającą, lekką część drugą Molto Vivace, pełne wdzięku Largo i zdumiewający wirtuozowski finał. Są tu wszystkie cechy charakterystyczne stylu Chopina: burzliwa i utalentowana gra, zmienne nastroje, liryczne melodie i niemal nieznośne poczucie tęsknoty. Jest to prawdziwe arcydzieło i stanowi kulminację (aczkolwiek krótkiego) życia gry na fortepianie. Sugerowano, że była to jego ostatnia sonata na fortepian solo i była to próba odpowiedzi na krytykę jego wcześniejszej sonaty op. 35.
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
