Liszta Liebesträume, S. 541

Liebesträume (Sny o miłości), S.541/R.211, to zbiór trzech solowych utworów na fortepian Franza Liszta, opublikowany w 1850 roku. Pierwotnie trzy Liebesträume zostały pomyślane jako pieśni na podstawie wierszy Ludwiga Uhlanda i Ferdinanda Freiligratha. W 1850 r. ukazały się jednocześnie dwie wersje, jako zbiór pieśni na głos wysoki i fortepian oraz jako transkrypcje na fortepian dwuręczny. Wiersze przedstawiają trzy różne formy miłości. Hohe Liebe (wywyższona miłość) Uhlanda to miłość święta lub religijna. Druga piosenka Seliger Tod (błogosławiona śmierć) i przywołuje miłość erotyczną; „martwy” może odnosić się do czegoś, co po francusku nazywa się „la petite mort”. Wiersz Freiligratha do słynnego trzeciego Notturno opowiada o bezwarunkowej dojrzałej miłości. Liebestraum nr. 3 jest ostatnią z trzech, które napisał Liszt, i najpopularniejszym, i można go uznać za podzielony na trzy części, z których każda jest podzielona szybką kadencją wymagającą zręcznej pracy palców i bardzo wysokiego stopnia umiejętności technicznych. W całym utworze przewija się ta sama melodia, za każdym razem zróżnicowana, zwłaszcza w połowie utworu, gdzie następuje kulminacja. Liebestraum nr. 3 to utwór ze standardowego repertuaru i większość pianistów koncertujących go studiowała lub wykonywała.