Manuel de Zumaya of Manuel de Sumaya was misschien wel de beroemdste Mexicaanse componist uit de koloniale periode van Nieuw-Spanje. Zijn muziek was het hoogtepunt van de barokstijl in de Nieuwe Wereld. Hij was de eerste persoon op het westelijk halfrond die een opera met Italiaanse tekst componeerde, getiteld Partenope (nu verloren gegaan). In 1715 werd hij benoemd tot kapelmeester van de kathedraal van Mexico-Stad, en hij was een van de eerste Amerikanen die dat werd. Hij diende daar tot 1738 toen hij naar Oaxaca verhuisde, waar hij zijn goede vriend bisschop Tomas Montaño volgde tegen de krachtige en voortdurende protesten van de Mexico City Cathedral Chapel Council om te blijven. Manuel de Zumaya stierf op 21 december 1755 in Oaxaca, waar hij sinds 1738 woonde