Johannes Ciconia was een componist en muziektheoreticus uit de late middeleeuwen. Hij werd geboren in Luik, maar werkte het grootste deel van zijn volwassen leven in Italië, vooral in dienst van de pauselijke kapel(len) en in de kathedraal van Padua. muziek van Ciconia is een eclectische mix van stijlen. Typische stukken uit Noord-Italië, zoals zijn madrigaal Una panthera, verschijnen met stukken doordrenkt van de Franse ars nova. De meer complexe ars subtilior-stijloppervlakken in Sus un fontayne. Hoewel de stijl laatmiddeleeuws blijft, wijst zijn schrijven steeds meer in de richting van de melodische patronen van de Renaissance, bijvoorbeeld in zijn zetting van O rosa bella. Hij schreef zowel wereldlijke (Franse virelais, Italiaanse ballate en madrigalen) als heilige muziek (motetten en misbewegingen, waarvan sommige misoritmisch) van vorm. Hij is ook de auteur van twee verhandelingen over muziek, Nova Musica en De Proportionibus (die voortborduurt op enkele ideeën in Nova Musica). Zijn theoretische ideeën komen voort uit de meer conservatieve Marchettiaanse traditie, in tegenstelling tot die van zijn Padua-tijdgenoot Prosdocimus de Beldemandis.