Frank Bridge was een Engelse componist en violist. Hij werd geboren in Brighton en studeerde van 1899 tot 1903 aan het Royal College of Music in Londen onder Charles Villiers Stanford. Hij speelde altviool in een aantal strijkkwartetten, met name het English String Quartet (samen met Marjorie Hayward), en dirigeerde, soms ter vervanging van Henry Wood, voordat hij zich aan het componeren wijdde, waarbij hij de bescherming kreeg van Elizabeth Sprague Coolidge. Bridge had sterke pacifistische overtuigingen en hij was diep verontrust door de Eerste Wereldoorlog, waarna zijn composities werden gekenmerkt door een radicale verandering in de muzikale taal. Bridge wordt vooral herinnerd omdat hij Benjamin Britten privéles gaf, die hem later hulde bracht in de Variations on a Theme of Frank Bridge (1937), gebaseerd op een thema uit Bridge's Three Idylls for String Quartet (1906). Britten was de enige compositieleerling van Bridge, en hij sprak zeer lovend over zijn onderwijs en verklaarde in 1963 dat hij nog steeds het gevoel had dat hij "niet voldeed aan de technische normen" die Bridge hem had gesteld.