Benjamin James Dale was een Engelse componist en academicus die een lange samenwerking had met de Royal Academy of Music. Dale toonde vanaf jonge leeftijd compositorisch talent en schreef vervolgens een klein maar opmerkelijk corpus van werken. Zijn bekendste compositie is waarschijnlijk de grootschalige Pianosonate in D mineur waarmee hij begon toen hij nog studeerde aan de Royal Academy of Music en die communiceert in een krachtige laatromantische stijl. Christopher Foreman heeft een alomvattende herbeoordeling van de muziek van Benjamin Dale voorgesteld. won op zeer jonge leeftijd vele prijzen voor compositie aan de Royal Academy of Music. Hij schreef een pianosonate in d klein, waarin de invloed van romantische componisten als Liszt en Schumann te horen is. Het werd gespeeld door pianisten als York Bowen en Dame Myra Hess die beroemd werden. Hij schreef muziek voor altviool voor het toneelstuk van Lionel Tertisto. Hij was in Duitsland toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak en zat gevangen in het kamp Ruhleben. Er waren daar nog meer muzikanten, waaronder de Canadees Ernest MacMillan die later een beroemde dirigent werd. Ze organiseerden veel muzikale evenementen in het kamp. Ernest MacMillan gaf lezingen over elk van de negen symfonieën van Beethoven, waarna hij en Dale de hele symfonie in een pianoduetarrangement speelden. Na de oorlog werkte hij als examinator van de Associated Board. Hij werd hoogleraar harmonie aan de Royal Academy of Music. Hij bleef muziek componeren. Vooral zijn ballade voor viool was populair. De muziek van Dale wordt tegenwoordig niet veel gespeeld, maar er zijn enkele pogingen gedaan om zijn muziek weer bekend te maken door middel van cd-opnames.