Gabriel Fauré componeerde zijn Requiem in D mineur, Op. 48, tussen 1887 en 1890. De koor-orkestrale setting van de rooms-katholieke dodenmis is het bekendste van zijn grote werken. Fauré's redenen voor het componeren van het werk zijn onduidelijk, maar lijken niets te maken te hebben met de dood van zijn ouders halverwege de jaren tachtig. Hij componeerde het werk eind jaren tachtig van de negentiende eeuw, herzag het in de jaren negentig en voltooide het in 1900. Een kort requiem van 35 minuten, geschreven voor orkest, orgel, gemengd koor en twee solisten, sopraan en bariton, en uitgevoerd in het Latijn. Het bestaat uit zeven delen; het meest bekend is de centrale sopraanaria Pie Jesu. Het stuk ging in zijn eerste versie in première in 1888 in La Madeleine, Parijs. In 1924 werd het Requiem, in zijn volledige orkestversie, uitgevoerd op Fauré's eigen begrafenis. Het werd pas in 1931 in de Verenigde Staten uitgevoerd tijdens een studentenconcert in het Curtis Institute of Music in Philadelphia. Het werd voor het eerst uitgevoerd in Engeland in 1936.
