De 21e pianosonate, D. 960, van F. Schubert, was de laatste pianosonate die hij schreef. Dit werk werd, samen met de andere twee late sonates, voltooid in 1828, het jaar van zijn dood, en werd pas in 1839 gepubliceerd. Net als de rest van Schuberts sonates werden ze tegen het einde van de 19e eeuw verwaarloosd, om er gewoon in te worden opgenomen. Eind 20e eeuw opnieuw in overweging genomen. Een van de redenen hiervoor lijkt te zijn dat ze worden afgedaan als structureel en dramatisch inferieur aan de sonates van Beethoven. In feite bevatten de laatste sonates duidelijke toespelingen en overeenkomsten met werken van Beethoven, een componist die Schubert vereerde, die nog steeds een volwassen, individuele stijl handhaaft. Cyclisch met elkaar verbonden door diverse structurele, harmonische en melodische elementen, worden ze vaak als een trilogie beschouwd. Een standaarduitvoering van D. 960 duurt 40 minuten.
