De Symfonie nr. 4 in e mineur, op. 98 van Johannes Brahms is de laatste van zijn symfonieën. Het stuk, voltooid in 1885, ging voor het eerst in première voor een privépubliek in een versie voor twee piano's. De symfonie is rijk aan toespelingen, vooral op verschillende composities van Beethoven. Dit laatste deel is opmerkelijk als zeldzaam voorbeeld van een symfonische passacaglia: voor het herhalende thema paste Brahms het chaconne-thema aan in het slotdeel van JS Bachs cantate, Nach dir, Herr, verlanget mich, BWV 150. Deze symfonie in vier deel is gescoord voor twee fluiten (één verdubbeling op piccolo), twee hobo's, twee klarinetten, twee fagotten, contrafagot, vier hoorns, twee trompetten, drie trombones, pauken, triangel (alleen derde deel) en strijkers.
De Symfonie nr. 4 in e mineur, op. 98 van Johannes Brahms is de laatste van zijn symfonieën. Het stuk, voltooid in 1885, ging voor het eerst in première voor een privépubliek in een versie voor twee piano's. De symfonie is rijk aan toespelingen, vooral op verschillende composities van Beethoven. Dit laatste deel is opmerkelijk als zeldzaam voorbeeld van een symfonische passacaglia: voor het herhalende thema paste Brahms het chaconne-thema aan in het slotdeel van JS Bachs cantate, Nach dir, Herr, verlanget mich, BWV 150. Deze symfonie in vier deel is gescoord voor twee fluiten (één verdubbeling op piccolo), twee hobo's, twee klarinetten, twee fagotten, contrafagot, vier hoorns, twee trompetten, drie trombones, pauken, triangel (alleen derde deel) en strijkers.