Frédéric Chopin schreef zijn eerste pianoconcert ooit in 1830. Het ging datzelfde jaar in première en werd na zijn volgende concert gepubliceerd, vandaar dat het bekend werd als het Pianoconcert nr. 2, in F mineur, ook al was het de eerste die werd gecomponeerd. Het stuk, geschreven voordat Chopin zijn formele opleiding afrondde, verraadt een zekere verfijning in termen van formele ontwikkeling. Het bevat een uiterst dominante pianopartij, waarbij het orkest alle verantwoordelijkheid voor de muzikale ontwikkeling aan de solist overlaat en daarmee het samenspel negeert dat de steunpilaar is van een instrumentaal concert. De instrumentatie van het concert wordt zelfs als slecht beschouwd (Berlioz bekritiseerde Chopins behandeling van het orkest). Het stuk draagt onmiskenbaar de invloed van de Italiaanse opera -een gemeenschappelijke noemer voor pianisten uit Chopins tijd- en van de Poolse mazurka.
