Mendelssohn publiceerde zijn Zes Orgelsonates, Op. 65 in 1845. Hij had een reputatie als organist verworven vanwege zijn improvisatievaardigheden en zijn uitstekende uitvoering van Bachs muziek. Deze kwaliteiten kwamen tot uiting in de orgelsonates, die in 1844 door de Engelse uitgevers Coventry en Hollier als 'set of voluntaries' werden besteld. In de oorspronkelijke aankondiging van de uitgever werd het werk Mendelssohn's School of Organ-Playing genoemd, maar deze titel werd ingetrokken. op verzoek van de componist. Het gebruik van de term sonate als het om die stukken gaat, verwijst niet naar de klassieke sonate, maar naar de sonate zoals Bach die verstaat: een verzameling of suite van verschillende stukken. De sonates bevatten verwijzingen naar een aantal Bach-koralen. Het zijn technisch veeleisende stukken en het orgel moet in uitstekende staat zijn om ze op de juiste manier te kunnen uitvoeren. Mendelssohn zelf sloeg een uitnodiging om de sonates te spelen af toen hij Engeland bezocht, met het argument dat het orgel te zwaar was.
