Tsjaikovski schreef alle vier zijn orkestsuites in de periode tussen de compositie van zijn Vierde (1877-1878) en Vijfde (1888) symfonieën. Hoewel geen van de suites ooit een populariteit heeft verworven die vergelijkbaar is met die van de symfonieën, heeft Suite nr. 2 (1883), met als ondertitel 'Caractéristique', bijzondere verwaarlozing ondergaan, waarschijnlijk vanwege de onpraktische vereiste van vier accordeons in één deel. Het werk bestaat uit een reeks bijna balletachtige karakterstukken. De belangrijkste uitzondering is het eerste deel, "Jeu de sons" (Spel der Geluiden), waarvan de afmetingen (hoewel niet de grillige thema's) het openingsdeel van een symfonie suggereren. Een langzame, sierlijke introductie doet denken aan zowel het balletpodium als de opening van de Variaties op een Rococo-thema (1876) van de componist. De sfeer wordt steeds donkerder; al snel gaat het echter in een meer impulsieve richting. Gedurende het hele deel vertrouwt Tsjaikovski op materiaal met een ‘haastig’ karakter, dat doet denken aan de Vierde symfonie; op een gegeven moment onderwerpt hij het aan een fugale behandeling.
