Franz Listz schreef zijn orkestwerk La Notte tussen 1860 en 1864, waarbij hij het opvatte als een uitgebreide versie van Il Penseroso uit de suites van Annés de Pelerinage. Liszt had ongetwijfeld La Notte in zijn achterhoofd, aangezien hij aan het einde van de handtekeningpartituur aangaf dat deze op zijn begrafenis gespeeld moest worden. Het werk waarop het gebaseerd was, Il Penseroso (wat 'de nadenkende' betekent), zou kunnen worden beschouwd als een werk over Liszt zelf, aangezien nadenkend de bijnaam was die hij gebruikte toen hij brieven schreef aan Marie d'Agoult. Hieruit volgt dat La Notte (De nacht) een soort beschrijving is van Liszts dood. Het werk is in de toonsoort C mineur en wordt meestal gecatalogiseerd als S. 112/2. Hoewel La Notte voor orkest is geschreven, zag de originele versie het licht pas in 1916, toen deze werd uitgegeven door Breitkopf & Härtel. De eerste versie die daadwerkelijk werd gepubliceerd was de solo-pianoversie (S. 516a), gearrangeerd in 1866 en in 1883 uitgegeven door Schott. Er bestaan nog meer versies, voor piano 4-handig en piano- en vioolduo's (respectievelijk S. 602 en 377a).
