Ludwig van Beethoven schreef zijn pianosonate nr. 9 in E, op. 14 nee. 1 in 1798 en droeg het op aan barones Josefa von Braun (ook de toegewijde van sonate nr. 2 in de set Op. 14). Hoewel het schijnbaar simplistisch van aard was en tot zijn vroege werken behoorde, introduceerde dit stuk veel nieuwe compositietechnieken, waardoor een Sturm und Drang-randje werd toegevoegd aan het werk dat zich later zou ontwikkelen tot de kenmerkende stijl van Beethoven. De sonate werd in 1801 gearrangeerd voor strijkkwartet en met dit doel getransponeerd naar de comfortabelere toonsoort F majeur.
