Beethovens 19e en 20e pianosonates vormen zijn Op. 49 (respectievelijk nummer 1 en 2). Het zijn korte, relatief eenvoudige stukken, en er wordt vaak gezegd dat de uitgave ervan in 1805 door de componist uit economische urgentie was gemaakt. Ze worden de Leichte Sonaten (Gemakkelijke Sonates) genoemd en zijn hoogstwaarschijnlijk door Beethoven gecomponeerd als lesstukken die bedoeld waren om aan zijn vrienden en studenten te worden doorgegeven. Later besloot zijn broer dat ze het waard waren en bracht ze naar een uitgeverij. Er wordt aangenomen dat als Beethoven zelf deze sonates voor publicatie had vrijgegeven, hij ze vanwege de bescheiden afmetingen sonates zou hebben genoemd.
Beethovens 19e en 20e pianosonates vormen zijn Op. 49 (respectievelijk nummer 1 en 2). Het zijn korte, relatief eenvoudige stukken, en er wordt vaak gezegd dat de uitgave ervan in 1805 door de componist uit economische urgentie was gemaakt. Ze worden de Leichte Sonaten (Gemakkelijke Sonates) genoemd en zijn hoogstwaarschijnlijk door Beethoven gecomponeerd als lesstukken die bedoeld waren om aan zijn vrienden en studenten te worden doorgegeven. Later besloot zijn broer dat ze het waard waren en bracht ze naar een uitgeverij. Er wordt aangenomen dat als Beethoven zelf deze sonates voor publicatie had vrijgegeven, hij ze vanwege de bescheiden afmetingen sonates zou hebben genoemd.