Bruckners Symfonie nr. 3 in Dm (WAB 103), geschreven in 1873 en daarna tweemaal herzien, was opgedragen aan Wagner. De première, gehouden in 1877, was een totale ramp: de oorspronkelijke dirigent was een maand eerder overleden, dus Bruckner moest ingrijpen. Hoewel hij een bekwame koordirigent was, was hij nauwelijks in staat het orkest te dirigeren en dit, plus het feit dat de Het Weense publiek stond niet sympathiek tegenover zijn werk en zorgde ervoor dat het grootste deel van de aanwezigen de zaal verliet terwijl de muziek speelde. Zelfs het orkest vluchtte op het einde, waardoor er slechts een handvol supporters overbleef (Mahler tussen hen in). Het stuk werd een van Bruckners meest herziene werken, met maar liefst zes versies. Het werk wordt als "moeilijk" gekarakteriseerd en wordt door sommigen beschouwd als de artistieke doorbraak van Bruckner.
